آذربو
اسامی دیگر: اشنان، چوبک، چغان
این گیاه به طور فراوان در بیابان ها و دشت های ایران موجود است و در گذشته به طور وسیع برای شت و شو بکار می رفته است.
بخش مورد استفاده آن چوب ریشه هایش است.
طبع: گرم و خشک
فواید درمانی:
بیماری های سر: جهت گرفتگی بینی مفید و بسیار عطسه آور و برای زکام و نزله سودمند است.
میل کردن آن جهت گرفتگی صدا و گرفتگی نفس و سرفه سرد رطوبتی مفید است.
شیاف مقعدی آن جهت بواسیر و شیاف واژنی آن برای پاکسازی رحم و کمک به سهولت زایمان سودمند است.
میل کردن آن با مثلث یا با شراب رازی سکسه را از بین می برد.
اگر زن آبستن آن را ببوید، از شدت عطسه بیم آن می رود که بچه اش بیفتد.
نوع کوهی آن را چنانچه زن آبستن لمس کند و یا شیاف واژنی کند در همان ساعت بچه اش می افتد.
ضماد آن با سرکه برای ورم طحال و سیاتیک مفید است.
خاکستر آن با سرکه جهت درد مفاصل و سیاتیک مفید است.
پودر آن به تنهایی یا با داروهای مناسب برای زخم های عمیق مفید است.
ضماد آن با سرکه درمان کننده بیماری پسوریازیس می باشد.
اگر با مثلث یا شراب میل کنند تمامی سموم را نافع است، خصوصا سم های سوزاننده و نیش حشرات گزنده.
مقدار مصرف: یک مثقال
سه مثقال آن کشنده است از طریق دیفتیری یا قی شدید یا ضعف
بدل آن در رفع سم، هم وزن آن تخم بالنگ یا زراوند طویل یا پونه است. بدل های دیگر آن شیره انجیر یا دوبرابر وزنش کنگر است.
مثلث: در قدیم آب انگور را می پختند تا سه برابر غلیظ شود و از شیره انگور رقیق تر است.
