آذریون(آفتاب پرست)
گیاهی است علفی و یک ساله و بوته ای دارای ساقه های کوتاه و پوشیده از پرز غباری. برگهایش پهن بیضوی نوک تیز و گل هایش مجتمع خوشه ای سفید مایل به زرد، شبیه دم عقرب و به سمت خورشید می گردد مانند آفتابگردان، و شبها پژمرده می گردد.(علت نامگذاری)
محل رشد: مناطق نیمه گرمسیری و در اکثر مناطق ایران، کنار جاده و سنگلاخ ها به صورت خودرو رشد می کند.
مزاج: گرم و خشک در اول سوم و گرمی گل آن بیشتر از بقیه اعضا می باشد.
محلل(حل کننده) و جالی(پاک کننده) با قوت سم زدایی و باز کننده گرفتگی های مغزی و کبدی و پاک کننده مغز جهت تشنج کودکان و بیماری های سرد مغزی و اعصاب و درد دندان و تقویت معده و جگر و درد قلب و تقویت قوای جنسی وآوردن نعوظ و جهت بواسیر و جراحت ریه و یرقان و استسقا و ادرار بول و حیض و فضلات و اسقاط جنین و دفع سنگ کلیه و رفع قولنج مفید است.
مضمضه به آب ریشه آن جهت درد دندان از نوع سرد و میل کردن یک درم(2.4گرم) آب برگ آن به همراه آب گرم تهوع آور قوی است و ضماد آن جهت درد مفاصل و سیاتیک و نقرس و خنازیر و بر کمر جهت تقویت قوای جنسی و نعوظ مفید می باشد و شیاف واژنی ریشه آن باعث سقط جنین است و کمکگ کننده در درمان نازایی خانم ها.
میل کردن آب برگ آن جهت خارج کردن جنین و احتباس حیض(پریود) مفید است.
مقدار مصرف روزانه از آب گل، برگ و ریشه آن تا چهار مثقال(حدودا 18گرم) و از جرم آن یک مثقال.
بدل آن 1.5برابر سلیخه یا یک چهارم برابر زعفران
منع مصرف گرم مزاجان و مصلحش سکنجبین است و برای طحال گرم مزاجان و مصلح آن فانید و عسل و سکنجبین است.
مگس بر گل آن نمی نشیند و از دود آن موش و مارمولک فرار می کنند.
