غازیاغی

غازیاغی

کلمه ایست ترکی به مفهوم پای غاز است به دلیل اینکه شاخه هایش همانند پای غاز و به تبع آن پرنده های دیگر می باشد.

اسامی دیگر: اطریلال، رجل الغراب، رجل الطیر

بخش دارویی، دانه های آن است نه بخش های دیگر.

طبیعت: در سوم گرم و خشک

خواص: چنانچه با پودر شیشه بسوزانند و باعسل بخورند، درمان کننده سنگ کلیه است.

1درم(2.4گرم) آن با عسل جهت رفع ایلاوس(قولنج انسدادی روده) بسیار موثر است.

ضماد آن خشک کننده جراحات و از بین برنده آثار زخم است.

به بینی دمیدن و همچنین میل کردن آن باعث سقط جنین است.

در تابستان یک درم آن را با عسل، عاقرقرحا، تربد، زنجبیل، از هر کدام یک دانگ مخلوط کرده و پس از تنقیه به مسهلات موافق میل کنند و در آفتاب نشسته و موضع برص را باز بگذارند تا آفتاب بتابد و عرق کند تا در نهایت تا 3 روز موضع برص آبله کند، بعد رفع زرداب آن کلا مرتفع می گردد.

اگر هر روز 3درم آن را با عسل تا 15روز میل کنند یا با عاقرقرحا میا کنند به یقین رفع برص می شود، خصوصا مواضع گوشتی زودتر درمان می پذیرد.

اگر 1.5واحد غازیاغی را با یک واحد پوست مار و یک واحد سداب پودر شود، پنج روز هر روز 3درم آن را با شراب انگوری بیاشامند و در آفتاب بنشینند، درمان ویتیلیگو(برص) می شود.

مقدار مصرف: یک درم تا سه درم با عسل یا شراب

بدل: در مورد برص کندوش

مضر کبد داغ و مصلح آن سکنجبین. مضر کلیه و مصلح آن کتیرا